ห้องสมุดประชาชนอำเภอกุยบุรียินดีต้อนรับ

วันเสาร์ที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2553

การดำเนินชีวิต

รักที่ให้ เท่าฟ้า ไม่น่าพอ

เริ่มลืมตา เห็นหน้า ใครคนแรก หูจำแนก แปลกใจ เรียกลูกจ๋า

สองมือช้อน นอนแนบ แอบอุรา ใครกันหนา วาจา น่ารักจัง

หิวคอยป้อน ซ้อนตัก รักที่สุด ปลอบให้หยุด ร่ำไห้ คล้ายมนต์ขลัง

ลูกป่วยไข้ ใจเธอ ร่ำร้องดัง น้ำตาหลั่ง ดังวิญญาณ์ ถูกคร่าไป

ป้องประคอง มองตาม ยามตั้งไข่ กำลังใจ ให้ก้าว เท้าข้างไหน

ล้มรีบเข้า เป่าเพี้ยง หายเร็วไว โอ้ดวงใจ ใครเล่า สอนเราเดิน

เธอคือครู ผู้เริ่ม เติมชีวิต เป็นมิ่งมิตร คู่คิด ไม่ห่างเหิน

มีภัยมา ปกป้อง พร้อมเผชิญ ความรักเกิน ฟ้าใหญ่ โอ้ใครกัน

รักเกินกว่า นิยาม คำว่ารัก จงตระหนัก ความจริงแท้ ไม่แปรผัน

ใครกันเล่า รักเจ้า เท่าชีวัน คอยป้องกัน กล่อมเห่ ไกวเปลนอน

ขอบฟ้ากว้าง เส้นทาง ยังห่างลิบ แนบกระซิบ ลูกน้อย คอยสั่งสอน

ความวิบาก ขวากหนาม ยามที่จร ช่วยริดรอน ถากถาง เดินทางเป็น

ประโลมใจ ให้ลูก อย่าเขลาขลาด แม้พลั้งพลาด เตือนติ สติเห็น

โอบกอดเจ้า เฝ้าถาม ยามหนาวเย็น ดุจดังเป็น มิตรแท้ แก้ทุกข์คลาย

สุดหนทาง ต้องวาง ดวงใจส่ง ลูกยังคง ก้าวไป ด้วยใจหมาย

คอยส่งจิต ตามติด ชิดข้างกาย สร้างแรงใจ ผ่านประตู สู่เส้นชัย

ลูกยืนหยัด เป็นคน พึ่งตนได้ คุณยิ่งใหญ่ ไร้คำ ขับขานไข

เปรียบยิ่งกว่า ฟากฟ้า นภาลัย รักที่ให้ “แม่” เท่าฟ้า ไม่น่าพอ
.....ขอบคุณบทความจาก ธรรมจักร......

1 ความคิดเห็น: